এয়া ২০১৪ চনৰ কথা, অৰুণাচল প্ৰদেশৰ দিবাং উপত্যকাৰ অৰণ্যত ডঃ চাহিল  নিঝাৱানৰ নেতৃত্বত স্থানীয় ইডু মিচিমি গোষ্ঠীৰ কিছু লোকে মধ্যম আৰু ডাঙৰ আকাৰৰ স্তন্যপায়ী প্ৰাণীৰ উপস্থিতিৰ বিষয়ে জানিবলৈ কিছু কেমেৰা স্থাপন কৰিছিল। ২০ মাহৰ মূৰত তেওঁলোকে ইয়াত বন্দী হোৱা  ফটোবোৰ পৰীক্ষা কৰাত  কিছু আচৰিত আৰু  অনাকাংক্ষিত ফটো পোৱা গ’ল। এই ফটো সমূহৰ মাজত বেলেগ বেলেগ ৰঙৰ এছিয়াৰ সোণালী মেকুৰীৰ বহু ফটো আছিল।

হিমালয়ৰ অধিক উচ্চতাত বনৰীয়া আৰু কৃষিজাত উদ্ভিদৰ পৰাগযোগত ভোমোৰাৰ বিভিন্ন প্ৰজাতিয়ে উল্লেখযোগ্য ভূমিকা পালন কৰে। এই অঞ্চলত ইয়াৰ উপস্থিতি অতি মহত্বপূৰ্ণ কাৰণ আন বহু পোক-পতংগ এই ঠাইত বাচি থাকিবলৈ অক্ষম। ভাৰতত ভোমোৰাৰ প্ৰজাতি সমূহৰ বিস্তৃতিৰ বিষয়ে বিষদ গৱেষণা হোৱা নাই। হিমালয়ৰ পশ্চিম আৰু কেন্দ্ৰীয় অংশত ইহঁতৰ বিস্তৃতিৰ বিষয়ে কিছু অধ্যয়ন হৈছে যদিও পূৱ-হিমালয়ৰ কঠোৰ জলবায়ুৰ বাবে এই অঞ্চলত ইহঁতৰ অধ্যয়ন অতি সীমিত হৈ আছে।

বেয়া বতৰ আৰু অফিচিয়েল কামৰ বোজা এটাৰ সৈতে চিকিম ভ্ৰমণৰ অভিজ্ঞতা কেনে হ’ব পাৰে? বেছিভাগৰ কাৰণেই ই এক বিৰক্তিকৰ অভিজ্ঞতা হ’ব, কিন্তু কিছুমানৰ কাৰণে ই এক পাহৰিব নোৱাৰা মধুৰ অভিজ্ঞতাও হ’ব পাৰে। এই দ্বিতীয় কথাটোৱেই সঁচা প্ৰমাণিত হ’ল যেতিয়া ডঃ বালাসুব্ৰমনিয়ান কাৰ্থিক আৰু তেওঁৰ দলটো যোৱা বছৰ চিকিমলৈ গৈছিল। সতীৰ্থ বৈজ্ঞানিকৰ দল এটাৰ সৈতে আলোচনাৰ উদ্দেশ্যে পৰিকল্পনা কৰা এই ভ্ৰমণটোৰ এক মধুৰ সমাপ্তি হৈছিল ডায়েটমৰ (এবিধ ক্ষুদ্ৰ এককোষী শেলাই) দুটা নতুন প্ৰজাতিৰ আৱিস্কাৰৰ সৈতে।

গৱেষক সকলে নিপা ভাইৰাছ কঢ়িয়াব পৰা বাদুলিৰ প্ৰজাতি সমূহ চিনাক্ত কৰিবলৈ এক তথ্য চালিত পদ্ধতি ব্যৱহাৰ কৰিছে

বৰ্ষাকাল আৰম্ভ হৈছে আৰু বৰষুণৰ লগে লগে ভেকুলীৰ টোৰ-টোৰনিৰ শব্দও সজীৱ হৈ উঠিছে। এয়া সিহঁতৰ প্ৰেমৰ বতৰ। অৱশ্যে অসমত নতুনকৈ আৱিস্কৃত হোৱা মাইক্ৰিলেত্তা ঐশানী (Micryletta aishani) নামৰ ভেকুলীবিধ ইয়াৰ ব্যতিক্ৰম। বেছিভাগ ভেকুলীয়ে বৰ্ষাকালত প্ৰজনন কৰাৰ বিপৰীতে এই ভেকুলী বিধে বৰ্ষাকাল অহাৰ আগতেই প্ৰজনন কৰে আৰু বছৰৰ বাকী সময়খিনি লুকাই থাকে।

পুষ্টিকৰ উপাদান আৰু শক্তিৰে ভৰপূৰ ফল এটা গছ এডালৰ কঠোৰ পৰিশ্ৰমৰ পৰিণাম। কিন্তু ইয়াৰ সলনি ইহঁতে বেছিকৈ পাত উৎপাদন কৰিবও পাৰিলেহেতেন, যিয়ে ইহঁতক খাদ্য প্ৰস্তুত কৰাত সহায় কৰে। অৱশ্যে যদি আমি ইহঁতৰ দৃষ্টিকোনৰ পৰা ভাবো, এই পৰিশ্ৰমৰ সাৰ্থকতা হৈছে এই ফল সমূহৰ ভিতৰত থকা বীজ, যিয়ে ইহঁতৰ বংশ বৃদ্ধিত সহায় কৰে। পশু পক্ষীৰ বাবে এই ফল সমূহ হৈছে এক আকৰ্ষণীয় খাদ্য আৰু ইহঁতৰ জৰিয়তে উদ্ভিদৰ বীজ সমূহ দূৰ দূৰনিলৈ বিয়পি পৰে আৰু বিকশিত হয়।

যদি আপুনি নতুনকৈ আৱিস্কৃত হোৱা পিট ভাইপাৰ সাপৰ প্ৰজাতি ট্ৰাইমেৰেচুৰুচ অৰুণাচলেনচিচৰ  লগত লুকাভাকু খেলিব লগা হয় তেনেহলে কোন জিকিব তাত মুঠেই সন্দেহ নাই। ইহঁতৰ গাৰ ৰঙা মুগা ৰংটো হাবিৰ লগত ইমান ধুনীয়াকৈ মিলি পৰে যে ইহঁতক চিনি উলিওৱাটো ইমান সহজ কথা নহয়। লক্ষণীয় ভাৱে অলপতে গৱেষক সকলে এটা মাত্ৰ নমুনাৰ (সাপ) সহায়ত এই নতুন প্ৰজাতিটো বৰ্ণনা কৰিছে আৰু এতিয়া ই বিশ্বৰ বিৰলতম পিট ভাইপাৰ সাপ হিচাপে চিহ্নিত হৈছে।

প্ৰাকৃতিক সৌন্দৰ্য্যৰে ভৰপূৰ অৰুণাচল প্ৰদেশ অতি শীঘ্ৰেই পাহাৰীয়া বৰফময় অঞ্চলত থকা বাঘৰ উপস্থিতিৰ বাবে বিখ্যাত হৈ পৰাৰ সম্ভাৱনা আছে। ভাৰতীয় বন্যজীৱ সংস্থান, ডেৰাডুনৰ গৱেষক সকলে কৰা এক শেহতীয়া অধ্যয়নত পূৰ্বীয় হিমালয়ৰ ৩৬৩০ মিটাৰ উচ্চতাত বাঘৰ উপস্থিতিৰ ফটোগ্ৰাফিক প্ৰমাণ পোৱা গৈছে।

উদ্ভিদ জগতৰ বিভিন্ন সদস্যৰ ভিতৰত পোক পতংগ ভক্ষণ কৰা মাংসভোজী উদ্ভিদ সমূহ আমাৰ আকৰ্ষণৰ কেন্দ্ৰবিন্দু। উদ্ভিদ জগতৰ প্ৰায় চাৰি লাখ সদস্যৰ মাজত প্ৰায় এক হাজাৰ এনে মাংসভোজী উদ্ভিদ আছে যিয়ে অনুৰ্বৰ মাটিত পোক পতংগ আৰু অন্যান্য অমেৰুদণ্ডী প্ৰাণী ভক্ষণ কৰি জীৱন নিৰ্বাহ কৰে।

শেহতীয়াকৈ